حسن خلق

حسن خلق

از علل بسیار مهم و پرارزشى که در زیبایى باطن نقش بسزایى دارد و در سالم سازى حالات و حرکات سهم قابل توجهى را داراست ، حسن خلق است ، که پیامبر بزرگ اسلام از آن تعبیر به برگ درخت دین کرده است .

درخت ظاهرى در صحرا و باغ در پایان فصل خزان و در دل زمستان به خاطر این که عریان از لباس سبز رنگ خود است ، نه این که زیبایى ندارد بلکه به هر نظرى و به هر چشمى زشت مى نماید . بخش عمده اى از زیبایى درختان در ارتباط با برگ هاى سبز رنگ آنهاست. برگ هایى که با شکل هاى گوناگونش نظرها را جلب مى کند و در دل هر بیننده اى شادى مى آفریند و به باغ و صحرا نشاط مى دهد و چهره ى طبیعت را در فصل بهار و تابستان به زیباترین مرحله مى آراید .

انسان اگر از حسنات اخلاقى عریان باشد باطنش در نظر ملکوتیان و در چشم صاحبان بصیرت بسیار زشت مى نماید . بویژه اگر شکل هاى مهیب و زشتى مانند حسد ، بخل ، کینه ، حرص ، کبر ، غرور ، ریا و . . . چهره ى باطن را پوشانده باشد که در این صورت قیافه ى باطن از قیافه ى هر جن و دیوى و از چهره ى هر حیوانى زشت تر و بدنماتر خواهد بود !

این که در قرآن آمده گروهى را به صورت بوزینه و خوک درآوردیم(1) ، و در روایات آمده که بعضى از مردم در قیامت به صورت حیوانات محشور مى شوند ، و در گفتارى از حضرت سجّاد (علیه السلام) آمده که مردم در زمان ما شش طایفه اند : شیر ، گرگ ، روباه ، سگ ، خوک ، گوسفند(2) . بیان همین واقعیت و توضیحى از زشتى

حسن خلق در کلام صاحب خلق عظیم

پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) که خود داراى حسن خلق بود و به شدت از بداخلاقى و مفاسد نفسى و زشتى حالات نفرت داشت ، در روایاتى در رابطه با اخلاق نیک و اخلاق زشت مى فرماید :

أوّلُ مَا یُوضَعُ فى میزانِ العَبدِ یَومَ القِیامَةِ حُسنُ خُلقِهِ(1) .

اول چیزى که روز قیامت در ترازوى عبد مى نهند حسن خلق اوست .

إنَّ العبدَ لَیَبلُغَ بِحُسنِ خُلْقِه عظیمَ درجاتِ الآخِرَةِ وشرَفَ المَنازِلَ ، وأنّه لَضعیفُ العِبادَةِ(2) .

عبد به سبب حسن خلقش به درجات بزرگ آخرت و مرتبه هاى شریف مى رسد و حال آن که از نظر عبادت و بندگى ضعیف بوده است .