فاصله

بنام خدا

(آهی زدم به گاهی )

 آهی زدم به گاهی  هر روز به صبحگاهی  

 شاید شوی به روزم هر لحظه در پناهی

 اما نشد مهیا هر لحظه گویم الله           

 هر روز بهانه ای شد یک سنگ بین راهی

 ابلیس سد راه شد رفتم به گمراهی                  

 عاجز به گفتن آن بر ماجرا گواهی

 آسودگی نیافتم عذر و بهانه ساختم                 

هر روز پیاپی آمد از هفته ای به ماهی    

بر طبق عادت خود آلوده بر گناهی                  

از لطف پادشاهی رحمی بکن به آهی

روشن شود به  "نوری" ره گم کرده راهی

                                                  نوری( قوات گلی )