سخن بزرگان

هرگز مردی ولو بسیار نادان را ندیدم که از وی چیزی نتوانسته‌ام بیاموزم . گالیله

خواسته مراد از مرید خاموشی و ژرف نگریست ، و خواهش مرید از مراد ، نشان دادن مسیر پیشرفت .  اُرد بزرگ

ما از جنس رویاهایمان هستیم. ویلیام شکسپیر

اگر قرار باشد بایستی و به طرف هر سگی که پارس می‌کند سنگ پرتاب کنی، هرگز به مقصد نمی‌رسی. لارنس استرن

هیچ چیز بهتر از کار کردن بجای غصه خوردن، آدمی را به خوشبختی نزدیک نمی‌سازد . موریس مترلینگ

چنان باش که بتوانی به هر کس بگویی: «مثل من باش» . امانوئل کانت

یا چنان نمای که هستی، یا چنان باش که می‌نمایی . بایزید بسطامی

اهل خرد ، پیشتاز روزگار خویش اند . ارد بزرگ

نمی‌توانید به ساختن دنیای بهتر امید داشته باشید؛ مگر آن‌که تک‌تک افراد اجتماع پیشرفت کنند. به این منظور هر یک از ما باید علاوه بر این‌که به پیشرفت خود می‌اندیشد، در برابر عموم افراد بشر نیز احساس مسؤولیت کند. وظیفة ما این است که برای کسانی که می‌توانیم، مفید واقع شویم . ماری کوری

دوستی همواره یک مسؤولیت شیرین است نه یک فرصت. خلیل جبران

شما دل به یار خود بسپارید ، ولی نه برای نگهداری آن ، زیرا فقط گرمی زندگی است که می تواند دلها را حفظ کند . جبران خلیل جبران

در میان شما هستند کسانی که خواسته اند برای گریز از تنهایی و بیقراری و یکنواختی ، به زیاده گویی و یاوه سرایی  روی آورند ، زیرا سکوت تنهایی تصویر روشنی از ذات عریانشان را در برابر چشمانشان می گشاید که با دیدن آن رعشه می گیرند و به گریز پناه می برند . جبران خلیل جبران

میان اشک مرد و زن فاصله و بازه ای از آسمان تا زمین است . اُرد بزرگ

در آغاز هر کار مهم زن وجود دارد . لافونتن

کسیکه همۀ سلاحهای خود را رها کرده و ناله کنان می گوید نمی توانم ، از من ساخته نیست و بدشانسم ، ترحم انگیزترین مخلوق دنیاست . لاواتر

قلب زن پرتگاهی است که عمقش را نمی توان تخمین زد . لافونتن

خردمند  هرگز غم آنچه را  از دستش رفته نمی خورد ، حتی اگر عزیز ترین کسش مرد و وی را به خاک سپرد ، شکسته غم و درد نمی گردد ، دیگر آنکه مرد خردور از نادیدنیها چنان دل می کند که باد از بید می گذرد . بزرگمهر

بشنو این نی چون حکایت می کند

سر آغاز

بشنو این نی چون شکایت می‌کند		از جداییها حکایت می‌کند
کز نیستان تا مرا ببریده‌اند		در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق		تا بگویم شرح درد اشتیاق
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش		باز جوید روزگار وصل خویش
من به هر جمعیتی نالان شدم		جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم
هرکسی از ظن خود شد یار من		از درون من نجست اسرار من
سر من از ناله‌ی من دور نیست		لیک چشم و گوش را آن نور نیست
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست		لیک کس را دید جان دستور نیست
آتشست این بانگ نای و نیست باد		هر که این آتش ندارد نیست باد
آتش عشقست کاندر نی فتاد		جوشش عشقست کاندر می فتاد
نی حریف هرکه از یاری برید		پرده‌هااش پرده‌های ما درید
همچو نی زهری و تریاقی کی دید		همچو نی دمساز و مشتاقی کی دید
نی حدیث راه پر خون می‌کند		قصه‌های عشق مجنون می‌کند
محرم این هوش جز بیهوش نیست		مر زبان را مشتری جز گوش نیست
در غم ما روزها بیگاه شد		روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو رو باک نیست		تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست
هر که جز ماهی ز آبش سیر شد		هرکه بی روزیست روزش دیر شد
در نیابد حال پخته هیچ خام		پس سخن کوتاه باید والسلام
بند بگسل باش آزاد ای پسر		چند باشی بند سیم و بند زر
گر بریزی بحر را در کوزه‌ای		چند گنجد قسمت یک روزه‌ای

ای نوبهار عاشقان

بنام خدا

ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ماای بادهای خوش نفس عشاق را فریادرسای فتنه روم و حبش حیران شدم کاین بوی خوشای جویبار راستی از جوی یار ماستیای قیل و ای قال تو خوش و ای جمله اشکال تو خوش

ای از تو آبستن چمن و ای از تو خندان باغ​هاای پاکتر از جان و جا آخر کجا بودی کجاپیراهن یوسف بود یا خود روان مصطفیبر سینه​ها سیناستی بر جان​هایی جان فزاماه تو خوش سال تو خوش ای سال و مه چاکر تو را