بهار در قوات گلی

بنام خدا

(بهار)

آمد به باغم چلچله در نوبهار روزگار      

                       گل گفت به باغ و باغبان همت به بازویت بیار                                             

ابر بهار آماده شد در کوه و دشت و هر دیار  

                       پروانه ها پر می کشید از عشق گلها بی شمار

شبنم به گل خندید و گفت لبخند به رخسارت بیار  

                       بلبل به شاخ و برگ ها شادی کنان است بی قرار

هدهد ز رخسارت چه دید بر ساز و آواز می دمید   

                       ما هم بخوانیم در بهار  بر عشق آن رخسار یار                                                                                           

در گردش چرخ و فلک ، ای دل بمان طاقت بیار     

                        نوری زمشرق سرزده در جویبار و سبزه زار

                            بر دل نتابد نور اگر ابری شود دل در بهار

                        سیقل نشد این سرزمین باران ببار باران ببار

                                                   نوری ( قوات گلی )